Ne  diyeceğimi, ne  yazacağımı,  endişelerimi  nasıl  aktara  bileceğimi  bilemiyorum  artık..             Bir  girdabın  içinde  sıkışmış,  nereye  gittiğimizi  bilmeden  yuvarlanıp  duruyoruz.. Tamam,  bizler  Türk  milleti  olarak  genciyle,  yaşlısıyla,  Kadınıyla,  çocuğuyla  cesur  ve  kahraman  bir  milletiz.. Ona  kimse  bir  şey  diyemez  ve  dedirtmeyiz.. Ancak  her  gün  bir  felaket,  her gün  bir  acı  içimizi  yakıp  kavuruyor  ve  bizleri  çaresiz  bırakıyor.. Her  hangi  bir  vatani  müdahale  çerçevesinde  anında  topyekun  olarak   birlik  ve  beraberliği  oluşturmak   en  büyük  özelliğimiz.. Gel  gelelim  bu  hain  saldırılara  ve  gizli  kapaklı  planlanan  kanlı  oyunlara  karşı,  vakur  duruşumuzdan  başka  yapacak  hiç  bir  şeyimiz  yok.. Uzun  bir  süreden  beri  ülkemizde  bildiğimiz  veya  bilmediğimiz  hain  saldırganlar  tarafından  kanlı  ve  ölümlü  terör  olayları  yaşatılıyordu.. Sonra  olaylar  daha  bir  netleşmeye  başladı,  ortaya  FETÖ  denen  akıl  hastası  bir  kişinin  liderliğindeki   sahte  ordunun  gerçek  yüzü,   beceremedikleri  bir  darbe  kalkışmasıyla  gün  yüzüne  çıkıverdi.. İşte  o  günden  bu  yana  şaşkınlık  üstüne  şaşkınlık  yaşıyoruz..Adeta  bizler,  yani  vatanına,  devlet  yönetimine,  laik  Türk  Cumhuriyetinin   tüm  gereksinimlerine,  hiç  ayrımsız  Türk  vatandaşı  olan  herkesi  kucaklamaya  inanmış,  and  içmiş,  baş  koymuş  Türk  vatandaşları,   kaybolmak  üzereymişiz  aralarında.. Gelgelelim  sokakları  doldurarak,  günlerce  demokrasi  nöbeti  tutanların  hepsi  sütten  çıkmış  ak  kaşık mı,  doğrusu  emin  değilim.!  Aralarında  kaç  kişilerin  el  etek  öptüğünün,  hatta  Pensilvanya’ya    kadar  giderek  hayır  dua  aldığının  merakı  içindeyim.. Önceki  yazımda da  belirttiğim  üzere  bizler,  başta  bu  işin  siyasi  kadroları  olmak  üzere  o  sahte   pozlara  bürünerek   rol  yapanların  hepsinin  ortaya  çıkmasını,  “aman  ben  pişman  oldum,  bilemedim,  anlayamadım”  demelerinin  af  edilecek  mazeret  olmadığının  dersinin  verilmesini  istiyoruz.. Bu  ülkeye  bir  hoca  bozuntusunun  ardından  giderek   meftunu  olmalarının  ve  ülkelerini  satmalarının  verdiği  zararı  sadece  bu  mazlum  vatandaşın  çekmesi   hiç  bir  akla,  hiç  bir  hukuka   uymaz  ve  sığmaz.. 
   Ya  sonra  yaşanan  kanlı  terör  saldırılarına  ne  demeli.. Hele de  en  son   sergiledikleri  vahşet   insanlığa  sığmayan  bir  olay.. Gözleri  dönmüş  besbelli.. Elli  küsur  insanın  canına  kast  ettiler  ve  yuvaları  yıktılar.. Ne  yazıktır ki  bu  katliamın  yok  ettiklerinin  yarısı  çocuk..  Minicik  yavrular  bunlar.. Yaralı  bir  kız  çocuğu   hastanedeki  yatağında  ağlayarak  şöyle  diyor “ ama  ben  çocuğum,  onlara  ne  yaptım ki”? Çocuklar,  gelinler,  analar,  nineler.. Hiç  bir  suçu  olmayanlar.. Yazıkkk  çok  yazık.. Ya  onca  insanın  ölümüne  neden  olarak  görevlendirilen  bombaya  ne  dersiniz.. O da  12  yaşlarında  bir  çocuk.. Umuyorum  başına  ne  geleceğinden  bi  haberdi..  

Bu  nasıl  bir  şey  Allah aşkına.. Bu  nasıl  hırs,  bu  nasıl  bir  vicdansızlıktır.. Aklım  almıyor..
Utanmazlar,  Allah’tan  korkmazlar.. Kökümüzü  kazımak  istiyor  bunlar.. Topluluğun  tümüyse  Kürt  vatandaşı.. PKK,  PYD,  İŞİD, FETÖ  ve  daha  adını  bilmediğimiz  bir  sürü  gizli  güçler.. Hepsi  birden  vuruyor.. Belki de  hepsinin  komut  aldığı  nokta  bir.. Amaç  aynı  olunca,  başta  aynı  olma  olasılığı  büyük  bir  varsayım..Her  şeyi  gayet  iyi  biliyorlar  aslında.. Bu  ülkenin  gelmişini,  geçmişini.. Zamanında   iman,  inanç  ve  cesaretle   yedi   düvele  nasıl   tokat  attığını  bal  gibi  biliyorlar.. Ve  işte  bu  kuyruk  acısı,  Türk  milletine  olan  hınç  ve  kinlerinin  son  bulmasına  izin  vermiyor.. Bu  milletin  atasını  dünya  tanıyor.. Bu  milletin  vatanına  olan  aşkını  cihan  biliyor.. Kurtuluş  Savaşı  sırasında  Mustafa  Kemal  Atatürk’e  Sivas’ta   aracı  bir  Amerikalı  Generalin  “ Bu  savaşı  kazanmanız  mümkün  değil. Her yandan sarılmışsınız. Gelin vaz geçin,  teslim  olun. Boşuna  çok  kan  dökülmesin”  sözleri  üzerine   Mustafa  Kemal  o  Generale “  Türk  Milleti  kesinlikle  esir  olarak  yaşayamaz..  Hodri meydan.. Ya  İstiklal,  ya  ölü”  demişti..  Ve  Atamızın  dediği  gibi  Türk  milleti  savaştı  ve  esir  olmadı.. Büyük  bir  zaferle  çıktı  o  kanlı  kaosun  içinden..Şu  anda da  aynı  şeylerin  başka  bir  versiyonu  değil mi  yaşadıklarımız.. Ve  bu  gün  aynı  sözlerle  cevap  vermiyor mu  Başbakan  Binali  Yıldırım  düşmanların  üzerine..  Hodri  Meydan..  Ya  İstiklal,  Ya  ölüm..