15 Temmuz’a değer vermek nasıl olur?

Eşim telefon etmişti:

-Köprüde tanklar var, ne oluyor, diye…

Hemen televizyonu açtım Boğaziçi Köprüsü’nde trafik akışının bir yönünü tanklar kapatmış. IŞİD’in etkin olduğu günler. Terör saldırısı var herhalde diye düşündüm.

Sonra telefonum art arda çalmaya başladı:

-Ankara’da Kızılay’da tanklar var.

-Fenerbahçe’de Kızıltoprak’ta tank görmüşler.

Tarihi bir geceydi.

VATANDAŞLARIN ÜZERİNE TANKLAR SÜRÜLDÜ

TBMM’nin bombalanmasını canlı izledik.

Darbeye karşı durmaya çalışan vatandaşlarımızın üzerine ateş açıldı, tanklar sürüldü.

Acımasızlık ve kahramanlık aynı anda gözümüzün önünde yaşanıyordu. Hayatımın en uzun gecelerinden birini yaşadım. 12 Eylül’ün travmasını hafızasında canlı tutan biri olarak her gelişmeyi hücrelerimde hissettiğim bir gece olmuştu.

12 Eylülü ergen olarak yaşamıştım. Benim için 12 Eylül darbesi, kardeşimin kaçan uçan balonunu almak için sokağa çıktığımda karşılaştığım tanktı.

Özgürlüğümüzün elimizden alınmasıydı. Sabah korkuya ve yasaklara uyanmaktı.

15 Temmuz ise onun akşam saatlerinde sergilenen versiyonu gibiydi. 12 Eylül sabaha karşı sessizce yapılan darbe bu kez yeni güne evrilmeden gerçekleştirilmek istenmişti.

EŞME’DE TANKLARI DURDURDULAR

15 Temmuz 2016 gecesi bir kırılma anıdır.

Olmak ya da olmamak anı…

İşte o gecenin içinde öyle bir anda demokrasiden, özgürlükten yana tavır koyan bir millet var.

O gece Eşme sahilde oturan Enes Dönmez, tankları nasıl durdurduklarını gazetemize anlatmıştı: 

“Üç tankın büyük bir gürültü ile Adapazarı tarafında gittiğini gördük. Arkalarına Uzunçiftlik ve Uzuntarla’dan araçları ile insanlar gidiyordu. Biz hemen yoldan geçen bir Tırı durdurduk ve yolun ortasında dönerek park etmesini istedik. Tın şoförü durumu öğrenince yola park etti ve tankları beklemeye başladık. Tanklar geldi ve hem Tır hem de bir insan seli ile karşılaştı.”

Böyle bir millet yeryüzünde çok az vardır.

İlimizden bir örnek daha vereyim. Onu da gazetemizde okumuştunuz. Gebze Kadıllı Köyünde yaşayan Üzeyir Civan, Sabiha Gökçen Havaalanını korunması için ailesi ile birlikte Orhanlı Gişelerine giden isimlerden biriydi. Civan o gece darbecileri durdurmak isterken kolunu kaybetmişti.

ÖNEMİNE UYGUN ETKİNLİKLER YAPILMALI

Bugün 15 Temmuz Demokrasi ve Milli Birlik Günü…

Yakın tarihin en önemli tarihlerinden birinin yıl dönümü…

Doğrusu 15 Temmuz’un ne olduğunu anlamak, 15 Temmuz 2016 gecesi yaşananları çok iyi tahlil etmek, anlamak gerekir.

O kalkışma açık bir küresel dizayn gayretiydi.

Arap Baharı gibi bir üst akılın işiydi. Arap Baharı ile yapılmak istenenlerin bir benzeri 15 Temmuz’da Türkiye’de denenmişti.

Öyleyse önemine uygun etkinliklerle kutlanmalıdır.

Bir örnek vereyim.

Ve Kocaeli Büyükşehir’in 15 Temmuz’a önem verdiğini gösteren güzel bir örnek…

Usta gazeteci Yavuz Donat, Niğde Çukurkuyu’ya gitmiş. Çukurkuyu Bor’un beldesi… Şehit Ömer Halisdemir'in de memleketi.

Gerisini Donat’ın 11 Temmuz Pazartesi yazısının “Teşekkürler Büyükakın” bölümünden okuyalım:

“Türkiye'de 30 büyükşehir var... İstanbul'dan Samsun'a... Ankara'dan Malatya'ya... İzmir'den Adana'ya kadar.

Fakat... 29 Büyükşehir bir yana... Kocaeli diğer yana.

Kocaeli Büyükşehir Belediyesi'nin, Çukurkuyu'da, izi de var, tozu da.

Beldenin eksiği, gediği nedir? Neye ihtiyacı var? Park... Kültür Merkezi... Araç... Kocaeli Büyükşehir Belediyesi, hızır gibi yetişiyor.

Belde halkı yatıyor kalkıyor, Kocaeli Büyükşehir Belediye Başkanı Tahir Büyükakın'a teşekkür ediyor... Dua ediyor.

Kalabalıkta... Telefon numaralarını tuşladık... Karşımızda Başkan Büyükakın.

Telefonun sesi açık... Konuşmamızı herkes dinledi.

Başkan'a... Belde halkının ve ziyaretçilerin duygularını anlattık.

Ve... Bir anda... Yanımızdakiler bağırmaya başladılar:

"Türkiye, seninle gurur duyuyor."

Sevgili Tahir Büyükakın... Çukurkuyu halkı... Yurdun her köşesinden gelen ziyaretçiler... Teşekkür ediyor... "Allah, razı olsun" dualarını yolluyor.”

15 Temmuz’u anlamak ve ona değer vermek önemli…