Bürokrasi hastalığı ve hastaları

‘’Bürokrasi Hastalığı.’’ Bu kavramı il defa duyanlar vardır. Merak edenler için ve aklının bir köşesine kazımalarını düşündüğüm şahıslar için bu yazımı yazmak istedim. ‘’Efsane Vali’’ olarak tanıdığımız merhum Recep YAZICIOĞLU şöyle tanımlıyor;

                Bürokrasi hastalığı, kompleksten aşağılık duygusundan kaynaklanır. Yani işi yokuşa sürmekten zevk alma haz alma… Bunun çok değişik örnekleri vardır. Yani adam bir yerde olunca hava atması gerekiyor. Bu işte kompleksini yenmektir. Aşağılık duygusunu tatmin etmektir. Tüm bürokratlarda görülür ama derece derecedir. Bazılarında düşük seviyede bazılarında klinik vakadır. Onların derhal müşahede altına alınmaları gerekir.

                Halkı yönetime karşı olumsuz düşünceye iten, bıktıran, resmi daireleri soğuk ve itici hale getiren bu tavır; genelde eğitim ve irfan noksanlığı, aşağılık duygusu ve ibrikçi başı olma kompleksinden kaynaklanır.

                Bu aksi davranışların günümüzde de kısmen de olsa devam ettiğini düşünmekteyim. Genelleme yapmamakla beraber bazı kamu görevlilerinin devlet dairelerinde işi olan vatandaşların sorunlarına yeterince ilgi göstermediklerini gözlemliyorum. Türkiye’nin eski Türkiye olmadığını bu davranışlardan kaçınmaları gerektiğini kendilerine hatırlatırım. Devlet dairelerinde yapılan iş kamu görevlilerinin keyfine kalmış bir iş değildir. Vatandaşa yeterli ilgi alaka gösterilmeli ve çözüm odaklı olunmalıdır. Kaba davranışlardan kaçınılmalı, ‘’bana muhtaç’’ anlayışından uzaklaşılmalıdır. Vatandaşa saygı duyulmalı üst perdeden bakılmamalı ve emir kiplerini hafızalarından silmeleri gerekmektedir.  Kamu görevlileri yaptığı işin bir görev olduğunu unutmamalıdırlar. Kendilerini vatandaşın üstünde görmemelidirler. Halkımız en iyi şekilde hizmet görmeyi bekler. Çözüm bekler yardım bekler. Bu söylediklerim üst kademelerden alt kademelere kadar herkes için geçerlidir.  Başımdan geçen bir olayı sizlerle paylaşmak istiyorum. Amacım kimseyi zor durumda bırakmak değil. Sadece farkındalık yaratmaktır.

                Bir sene öncesine kadar işim gereği bir evrak için Kocaeli Valiliği evrak birimine gittim. İçeriye girdiğimde yaklaşık 7-8 personel hararetli bir şekilde bir konuyu tartışıyorlardı. Ben görevli bir mamurun yanına gittim. Durulması gereken yerde durdum ve ihtiyacım olan belgeyi almak istedim. Görevli memur adımı soyadımı sordu söyledim. Fakat içeride gürültü olduğu için bayan memur duymakta zorlandı. Genelde soyadım yanlış yazıldığı için (aldız, yaldız gibi) konumumu bozmadan ekrana baktım. Memure hanım ekrana bakmamamı söyledi pardon dedim. Sesimi duyurmakta zorlandığımdan dolayı arkamı dönüp biraz sessiz olur musunuz rica ediyorum dedim. İçlerinden bir beyefendi (orta yaşlarda) sesini yükselterek elini cebinden çıkar sen kimsin dedi! Ben vatandaşım elimi cebinden çıkaracağımı sana mı soracağım dedim. Sonra koluma girip beni ofisine götürdü. Müdür olduğunu kendi ofisine girince öğrendim. Ne iş yaptığımı ve adımı sordu böylelikle tanıştık.

                Nerede nasıl davranılması gerektiğini çok iyi bilen birisiyim. Halkımızda iyi biliyor. Biz toplum olarak kültürüne bağlı olan insanlarız. Bu bağlamda herkes görevini ve nasıl davranılması gerektiğini bilmeli, vatandaşı rencide edici davranışlardan uzaklaşılmalıdır.

                Bu vesileyle ‘’Efsane Vali’’ merhum Recep YAZICIOĞLU’nu saygı ve rahmetle anıyorum. Mekanı cennet olsun.