Bir kavanoz, iki fincan kahve..

Biz  arkadaşlarımızdan hiç  bu  kadar uzak  kalmamıştık. Hadi artık  aile  fertleriyle, mesafeyi  koruyarak  ve  sarılmadan  falanda  olsa  zaman  zaman  bir  araya  geliyoruz. Ancak,  daha la  arkadaşlarımızla bir  araya  gelmeye  cesaret  edemiyoruz  ne  yazık ki. Gerçi  bitmek  bilmeyen  salgına  karşı  en  doğrusunun  bu  olduğunu  bilmek  biraz olsun  rahatlatıyor  içimizi. Gel  gelelim  sohbeti  özledik  doğrusu. Şöyle  bir  araya  gelerek  sohbet  eşliğinde  birer  bardak  çay  veya,  kırk  yıl  hatırı  olduğu  söylenen  iki  fincan  kahve  ilaç  gibi  gelir,  bütün  sıkıntılarımızı  alıp  götürebilirdi. Hele de  kahve. Ahhh, mis  gibi  kokan  kahve.  Sohbetlerin,  hatta  gıybetlerin  bir  numaralı  olmazsa  olmazı,  kahve.   Arkadaşını  gördüğünde  veya  sana  bir  yakının  geldiğinde ilk sözlerinden  birisi  şu  olmaz mı.? “Canımm,  otur  bak  sana  neler  anlatacağım  neler. Ama  yap  birer  fincan  kahvede karşılıklı  dertleşelim” Yani  anlaşılan "Sohbet  şahane,  kahve  bahane”. Kahve  deyince  aklıma  ders  verici  şu  kıssadan  hisse  geliverdi. Hayat  bir  kavanoza  sığar mı.? Peki  buna  iki  fincan  kahve  eklersek  hayatımızdaki  çekilmezlerin  üstesinden  daha  rahat  gelebilir miyiz.?  Her  zorluğa  rağmen,  hayata  keyif  katmak  mümkün mü.? İşte, bu  düşündürücü  hikayede  hepsini  bulabilirsiniz. Yeter ki  anlamak  isteyelim. Benim  bu  tür  kıssadan hisseleri  sizlerle  paylaşmak  çok  hoşuma  gidiyor. Çünkü,  her  kıssadan hissenin  bizlere  ders  verici  büyük  özellik  taşıdığına  inanıyorum. Ve, ufacık  bir  hoş  sözden  insanları  hayata  bağlamayı  ve  önceliklerini  hissettirmeyi  başarabiliriz. Hatta  hayatı  bir  kavanoza  sığdırabiliriz…

*Bir gün  yaşlı  felsefe   profesörü  elinde  bazı  malzemelerle derse  gelir. Ders  başladığında, hiç  bir  şey  söylemeden  önüne  büyükçe  bir  kavanoz  alır.  Sonrada  kavanozu  ağzına  kadar  tenis  toplarıyla  doldurur. Ardından  öğrencilerine  kavanozun  dolup  dolmadığını  sorar. Bütün  öğrenciler  hep  bir  ağızdan  dolduğunu  söylerler. Bunun  üzerine  profesör  önündeki  diğer  kutudan  aldığı  çakıl  taşlarını  kavanoza  döker. Çakıl  taşları  kayarak  tenis  toplarının  aralarındaki  boşlukları  doldurmaya  başlar. Profesör  yeniden kavanozun  dolup  dolmadığını  sorar.  Öğrenciler yine  hep  beraber  “evet  doldu”  derler. Profesör  bu  defa da, masanın  üzerindeki  diğer  kutuyu  eline  alır  ve  içindeki  kumu  yavaşça  kavanoza  döker. Tabi ki  kumlarda  çakıl  taşlarının  aralarındaki  boşlukları  doldururlar. Profesör  tekrar  aynı  soruyu  sorar. Öğrenciler de  yine  koro  halinde “ Evettt  doldu”  derler. Profesör bu  kez  ise  masanın  altında  hazır  bekleyen  iki  fincan  kahveyi  alır. Başlar  kahveyi  kavanozun  içine  dökmeye. Bu  kez de  kahve  kumların  arasındaki  boşluklara  akarak  doldurur. Bunun  üzerine  öğrenciler  gülmeye  başlarlar. Ardından  deneyimli profesör  çocuklara  dönerek anlatmaya  başlar. Bakın  çocuklar  bu  kavanoz  sizin  hayatınızdır. Örneğin  tenis  topları  sizler  için  çok  önemlidir. Yani aileniz, çocuklarınız, sağlığınız, arkadaşlarınız  gibi. Diğer  şeyleri  kaybetseniz de, bunlar  hayatınızı  doldurmaya  yeter. Çakıl  taşları  ise  sizler  için  daha  az  önemli  olan  diğer  şeylerdir.  Yani  işiniz, eviniz, arabanız gibi. Kum  ise,  daha  ufak  tefek  şeylerdir. Şayet  kavanoza  önce  kum  doldursaydınız, çakıl    taşlarına  ve  özelliklede  tenis  toplarına  yeterli  yer  kalmazdı. Aynı  şey  hayatınız  içinde  geçerlidir. Vaktinizi  ve  enerjinizi  ufak  tefek  şeylere  harcar,  israf  ederseniz,  bu  defada  önemli  şeyler  için  vakit  kalmayacaktır. Dikkatinizi  mutluluğunuz  için önemli  olan  şeylere  çeviriniz. Mesela, çocuklarınızla  oynayın. Sağlığınıza  dikkat  edin. Sevdiklerinizi  sık  sık  arayın. Onlarla  yemek  yiyin. Evinizin  ihtiyaçlarını  karşılayın. Yani  öncelikle  tenis  toplarını  kavanoza  yerleştirin. Öncelikleri  sıralamayı  iyi  bilin. Gerisi  hep  kumdur. Akarr  gider. Bu  arada  bir  öğrenci  merakla  şu  soruyu  sorar. “ Hocam  peki,  o  iki  fincan  kahve  nedir.? Profesör  gülerek  cevaplar. “Bu  soruyu  bekliyordum”. Hayatınız  ne  kadar  dolu  olursa  olsun. Her  zaman  dostlarınız  ve  sevdiklerinizle bir  fincan  kahve  içecek  kadar  yer  vardır. Bunu  sakın unutmayı..!                                                                                                             

Evet  dostlar. Ne  güzel  bir  hayat  dersi  ama  değil mi.?  O  zaman.. Ne  zaman; hayatınızda  bazı  şeyler  çekilmez  hale  gelirse, Ne  zaman; size  yirmi  dört  saat kısa  gelmeye  başlarsa, O  zaman  kavanoz  ve  iki  fincan  kahveyi  hatırlayın.  Mutlaka  gülümseyeceksiniz…