Zaten bu sıkıntılar tartışılsın istiyorduk

Gürültü çıkmasını bekliyordum.

Evet, bekliyordum. Bir manifesto yayınladık ve bunun tartışılmasını bekliyordum, istiyordum. Çünkü amacımız zaten ses getirmek, tartışma ortamı yaratmaktı. Masallar, hikayeler yazan oldu. Olsun. Amacımız gazeteciliğin ayaklar altına alınmasını engellemek için insanların duyarlılığını artırmak konuşmak, konuşturmaktı.

Oluyor, olacak…

Olmalı…

Böyle gitmeyeceğini bilen bir gazeteci olarak doğru yolda olduğumuzu biliyorum.

NEDEN AZ SAYIDA GAZETECİ VARDI?

Ancak…

Bir- Mazrufa bakmak yerine zarf ile ilgilenenler var. Yani “Neden bu kadar sınırlı sayıda gazeteci bir araya geldiniz?” diyenler var.

Saygı duyarım ama katılmak isteyen herkese açık bir metni, birlikte çay içmek ayrıcalıktır noktasına düşürülmesini doğru bulmuyorum. İlkelerini bakın katılıyorsanız zaten siz de o masadasınız demektir.

Hem herkesi çağırma noktasına gelsek Gazeteciler Cemiyetine haksızlık yapmış olurduk. Sevdiğimiz, saydığımız çalışkan bir başkan var. Cemal Kaplan var. Ona ve yönetimine böyle bir saygısızlığı- haksızlığı yapmak istemem. Yapmam da… Onun böyle bir tartışmanın içine çekilmesini de doğru bulmam.

Kısaca süreci bir daha yazayım.

Gazetecinin kim olduğu ve gazeteciliğin ne olduğu konusunda gri bir alan oluşunca iki ay kadar önce ben “Bir manifesto hazırlamalıyız” diye yazdım. Çıkış noktasında fikir babası Cemalettin Öztürk ve sonrasında benim. Bir çağrı yaptım. Danışmanlıklar yapmış ve STK’larda görev almış biri olarak çok iyi biliyorum ki bu iş için gönüllüler ortaya çıkmazsa yapılamaz. İlk imzacı ve manifestoyu ilk yayınlayan arkadaşlar fiilen reaksiyon veren “Evet, buna ihtiyaç var” diyen, bana dönüş yapan isimler. Onlar ile bu çağrıyı biraz daha kitleselleştirmek ve duyurmak istedik. Hepsi bu…

Doğru cümle “Neden beni çağırmadınız?” değil. “Neden ben reaksiyon vermedim” olabilir. Çünkü reaksiyon verenler oradaydı. Evet, kimse katılmak zorunda değil. Ama katılanlar bize onur verir, gurur verir.

Hadi bu isimlerle bir arada olmak istemiyorsun, mesleğe sahip çıkmak adına iki kelam da sen et…

KİMSEYE DOĞRUDAN KARŞI BİR AÇIKLAMA DEĞİLDİ

İki- “Bunu bize karşı yaptınız, falanca isimlere karşı yaptınız” diyenler var.

Dervişin fikri neyse zikri de odur. Ama söyleyeyim. Bu ilkesel bir şey… Manifesto ne demek açıp okusunlar. Bir kişiye yazılacak metnin adı manifesto olmaz. Bu nedenle bu mesleki duruş göstermeye çalışan bir metindir.

Kimse kendisine dev aynasında bakmasın, yanlış yaparlar. Öyle bir kişiye yazılmış bir şey değil, bu…

Diğer yandan asıl uyarmak istediğimiz kitle okurlarımız ve kurumlar. Onlar kimle, neyle muhatap olduğu konusunda bilgi sahibi olmayı hak ediyor.

Ve son bir not: Böyle bir çıkışa ihtiyaç var mı yok mu? Bence var. Çünkü bu meslekte ciddi sıkıntı var.

DOĞAL AKIŞINDA VE YAVAŞ YAVAŞ OLUŞTU

Üç- Gelelim “Biri emir verdi, öyle yaptınız” palavrasına, çünkü böyle olduğunu söyleyenler de var. Demek ki bir zamanlar kendileri bindirilmiş kıta gibi yapıyorlardı, gazeteciliği… Demek ki şimdi beni, bizi de böyle sanıyorlar…

Yanılıyorlar.

Eğer bu iş emir komuta zinciri ile başlasa yapılsa iki ay gibi bir süreç geçer miydi? Tamamen gönüllülük üzerinden yürüdüğü için yavaş yavaş gelişti. Katılım istekleri tek tek ortaya çıktı. Bu nedenle de iki ay sürdü.

Ama emir alan, hep kafalarının arkasında başka planlar olanlar, böylesine samimi ve içten bir girişimi anlayamaz.

HÜRRİYET VE ŞAHİN MESELESİ

Dört- Bizim manifestoyu yayınladığımız gün İzmit Belediye Başkanı Fatma Kaplan Hürriyet de ilk imzacılarımızdan Engin Şahin hakkında sert bir metin kaleme aldı. Zamanlama ilginç oldu. Hemen “Hadi bakalım buna ne diyeceksiniz?” diyenler de oldu.

Şu kadarını söyleyeyim: Biz bu metne imza atanlar birbirinden farklı görüşlere, karakterlere ve gazetecilik tarzına sahibiz. Zaman zaman birbirimizi de eleştiriyoruz. O dokuz imzacı arasında yazılarında daha önce beni hiç eleştirmemiş sadece bir iki isim var. Benim de eleştirdiklerim var. Normal, bu… Biz zaten herkes tek tip gazetecilik yapsın da demiyoruz, istemiyoruz. Kimse benim yaptığım gibi gazetecilik yapmak zorunda değil, ben de kimsenin yaptığı gibi yapmak mecburiyetinde değilim.

Hürriyet ile Şahin arasındaki meseleye gelince…

Bence öncelikle kurum, yazılanlar yanlış ise gidip ilgili haber sitesinde doğrusunu anlatıp düzeltme istemeliydi. Engin Şahin benim yıllardır tanıdığım, sık sık görüş alış verişinde bulunduğum bir gazeteci arkadaşım. Son dönemlerde görüşemiyor olsak da huyunu suyunu bilirim. Yazdıklarına dair eleştirilerinizi, bilgi ve belgelerinizi ortaya koyarsanız, cevap hakkına saygı duyar. Sütunlarını sizin görüşlerinize açar.

Ama diyelim bunu yapmadı; işte o zaman o bilgi ve belgeleri siz bir basın toplantısı ile tüm medyaya duyurursunuz. Kamuoyunun öğrenmesini sağlarsınız.

Diyelim o kanalda da istediğinizi alamadınız. O zaman sosyal medya ve hukuk yoluyla bu işin üstüne gidersiniz. Bu anlattığım süreç bir iki günlüktür.

Öfke ile süreç yönetilmez.

Yönetilirse bunun gibi olur, medya yer vermez, karşılık vermez.

***

Toparlayalım, bir manifesto yazdık, tartışılıyor.

Memnunum.

Zaten böyle olmasını istiyor- bekliyordum, bekliyorduk.

Amaç mesleğimizin itibarını korumak… Hiç anlamamış olanlara lafım yok. Ama anlamış olanların meseleyi ilkeler üzerinden düşünmesini rica ederim.