Hani nerede aidiyet duygusu?

Kocaelispor, 5’te 5 yaptıktan sonra hepimiz lider Manisa FK ile puan farkını 7’ye indirmeyi, hatta ‘şampiyonluk olur mu acaba’ diye düşünmeye başlamıştık.

Ancak kazanırken bile oyun ümit vermediğini defalarca söylemiştik.

Son 4 maçta Kocaelispor’un sadece 3 puan alabilmesini neyle izah edeceğiz?

5’te 5 yaptıktan sonra kulüpten 29 Aralık tarihli bir açıklama yapılmıştı;

“Aidiyet duygusunu yakalamaya başladık” diye.

Açıklamanın üzerinden bir ay bile geçmemişken bu aidiyet duygusunu çok net gördük gerçekten.

Özellikle, Gümüşhane ve Şanlıurfa maçlarında.

Sahada yürüyerek aidiyet duygularını gösteriyorlar.

Bazı futbolcuları tenzih ediyorum.

Onlar gerçekten canla başla mücadele edip armanın hakkını veriyorlar.

Son sıralarda yer alan takımlara Kocaelispor can simidi oluyor adeta.

Puana mı ihtiyaçları var, Kocaelispor onlar için biçilmiş kaftan.

“Nasılsa alttaki takımlara konsantre olamıyorlar” diyorlardır.

Ki bence de öyle.

Deplasmandaki Niğde, Gümüşhane ve Şanlıurfa maçları.

Bunlardan hiçbirini kazanamamış, oyun olarak da rakibine bariz bir üstünlük kuramamış bir Kocaelispor’dan bahsediyoruz.

Hacettepe deplasmanında da galibiyeti son dakikada kurtaran bir Kocaelispor.

Kocaelisporlu futbolcuların bu kadar kötü, vurdumduymaz olma hakları yok.

Bu takıma teknik adam değişikliğinden çok zihniyet değişikliği gerekiyor.

Oyun disiplini gerekiyor.

Bu takımın elbette teknik-taktiğe çok ihtiyacı var.

Ama mental desteğe daha çok ihtiyacı var.

Kendisini bu takıma ait hissetmeyenleri, sahada isteksiz olanları kulüp içerisinde lütfen tutmayın.

Fazla karamsar bir tablo çizmek istemiyorum ama görünen köy kılavuz istemez.

Umarım ikinci yarı ve yeni hocayla karabulutlar dağılır.