Sevgililer Günü adına rahmetli Cevat Çetin’i anmak geldi içimden

Evet,  geçtiğimiz Pazar sevgililer günüydü.  Korkuyla yaşadığımız  bu sıkıcı günlerde bendesevgi denen kutsi duygu ile ilgili bir şeyler yazayım dedim. Anlayacağınız 14 Şubat günü sevgilisi olmayan yandı demektir. Çünkü  kendisini çok yalnız ve 14  Şubat Pazar gününe dahil değilmiş gibi  hissedeceğini zannediyorum. Şaka, şaka  canlarım. Hiç böyle bir şey olur mu.?

Tam aksine, her insanın mutlaka sevgi unsurunun içine  hapsedeceği birileri  vardır hayatlarında.

İlle de “AŞK” olması gerekmez. Zaten kutsi duygular adına düzenlenen günleri, haftaları hiç tasvip etmediğimi sürekli söylerim. Benim gözünde ticari veya rahmetli Cevat Çetin’in dediği gibi siyasi emellerin  oyuncağı haline dönüşmüş çıkar günleri. Evet. Ne yazık ki gerçek bu.

Şimdi gelelim asıl meseleye. Benim bir huyum var biliyor musunuz.?  Ya da  eskicilik var ruhumda. Beni etkileyen, hoşuma  giden, anısı olan, bir dosttan hediye edilen  bazı  şeyleri asla atamıyorum. Evet, dedim ya. Bazen  kendimi  eskici  gibi  hissettiğim  oluyor doğrusu. İşte bu kıymetli eşyalarımdan  en öneli olan ve başta gelen  eski  gazetelerden  kestiğim ve günün anlamına  uyan  güncel  yazılar. Makaleler, haberler, demeçler. Onları  arada  bir  gözden  geçirir  anılarımı  tazeler  ve  derinden  bir  “of” çekerim. Geçen  gece  gene  tuttu  benim  eskilere  özlemim. Torbaları, dosyaları aldım  önüme. Başladım  karıştırmaya. Aman  Allah’ım  neler ve kimler yok ki. Ama  çoğu  sararmış, yazıları  silinmeye  yüz  tutmuş. Kenarları  yırtılmış. Fakat  benim için hepsi daha  dün  yaşanmışçasına yeni.

Aralarından  bir yazı ilişti  gözüme. Başlığı “SEVGİLİLER  GÜNÜ”. Hemen  dikkatlice  çektim aradan. Ertesi günde sevgililer günü olduğu için  okumak istedim. Okudum. Biraz güldüm, biraz  duygulandım.

Kim biliyor musunuz  bu  yazının  sahibi.? Yazdığı  cesur, korkusuz, ödünsüz, doğru  bildiğince, içinden  geldiğince kalem  kullanan,  kendine has üslubuyla  İzmit’in unutamayacağı bir gazeteci.

Sevgili dost Cevat  Çetin. O günlerde  Özgür  Kocaeli  Gazetesindeki  “ORTA  DALGA” adlı köşesinden   fışkıran  espri  ve  gerçeklerle  dolu düşündürücü bir anlatım. Yıllaaaar geçti aradan ama, ne çare rahmetli  Cevat  Çetin’in o günkü  tespitleri  hiç  değişmedi. Benim de  sizlerle usta kalemin o gün yazdıklarını, bu gün  orijinal haliyle bir kez daha  buluşturmak geldi içimden. Çünkü okuyunca tebessüm edeceğinize inanıyorum. Emin olun, buna çok ihtiyacımız var.

Sevgili Cevat Çetin ruhun şad olsun.  

ORTA DALGA / CEVAT ÇETİN

SEVGİLİLER GÜNÜ

Dün Sevgililer Günüydü..                                                                                       

Sevgililerin  mesajlarını  ücretsiz  yayınlayacağımızı  duyurduğumuz  zaman,  işin  bu  kadar  büyüyeceğini  tahmin edememiştim..

Aman  Allah’ım.. İzdiham  oldu..

Millet araya aracılar  koyup  sevdiğine  mesaj  göndermeye  kalktı..

Ama ben evliya  gibi adamım.. Her  zaman da söylerim  evliya  gibi  adamım  diye..

Ne  aracıya  gerek  kaldı, nede  tefeciye.. Dün  baktım  iki  tane  fıstık..

Ulan  benim  oraya  doğru  geliyorlar.. “Ne  şanslı  adamlar  var “  dedim  içimden..

Kendi  kendime de  küfrediyordum..  Aaaa.. Bu işte bir  yanlışlık  var..

İki  güzel  hatun  bizim  odaya  doğru  gidiyor.. Benim  masaya  doğru  yaklaşıyor..

Şans,  kader,  kısmet.. Buna  derler  işte..  Meğer  gerçekten  bana  geliyorlarmış..

Sevgililer  günümü  kutlamak  için..Harbi  söyleyeyim.. Horoz  öldü  ama  gözüm  hala  çöplükte..

Geldiler,  öptüler,  sevgililer  günümü  kutladılar.. Öptüler,  öpüştürdüler derken..

Bu  gün  herkes  birbirini  öpüyordu..Kimi  sevgililer  günü  için,  kimi  oy  için..

Çocuk  Parkının  önünden  geçiyorum.. Ulan  arabaya  yol  bulmak  mümkün  değil  öpüşenlerden..

Her  gelen  bir  diğerini  tutuyor  elinden.. Sonra  sol  eliyle  bir el ense..

Çekiyor  kendine.. Şapır  şupur..

Bu  pek  öyle  benim  öptüğüm  parfüm  kokulu,  makyajlı  yüzleri  öpmeye  benzemiyor..

Bir karış  sakal..

Terden  sararmış  yanaklar, bir  oy  uğruna  öpülüp  yalanıyorlar..

Öpenlerle  öpülenler.. Birbirlerinden  o  kadar  bariz  ayrılıyorlar ki..

 Kim  aday,  kim  delege,  pankart  açmaya  gerek  yok..

Bu  akşam  seçilenler.. Bundan   sonra  hep  öpücüler..

Hangi  tür mü.? Basit..

Hani  eskilerin  bir  lafı  vardır.. “ Hasta  yatağında  öpülür”  derler..

Milletvekili  seçildikten  sonra  yine  öpülecekler.. Ama  hasta  yatağında  yatan  hasta  misali..

Aslında  sevgi  güzel  şey..  Hissederek  yürekten  geliyorsa  çok  daha  güzel..

Sonunda  öpmek  amaçlı  öpmek  varsa,  iş  biraz  farklılaşıyor..

Çünkü  bu  millet  yıllardır  öpülüyor..

Baharın  yaklaştığı, asma  dallarına  suyun  hafif,  hafif  yayılmaya  başladığı  şu  günlerde..

İnsan,  herkes  birbirini  sevsin  diye  düşünüyor..

Sevgililer  günü  bir  değil,  bin  olsun  istiyor..

Sade  aşıklar  değil.. Ülkesini,  vatanını  sevenlerde bu  millete..

Sevgililer  gününü  yaşatsınlar  diye bekleniyor..

Sevgililer  Günü   tüm  sevgililere  hayırlı  olsun..

Siyasilerimize de…