İsmet Çiğit haddini aştı!

Aslında bu köşeden ismini anmayacağım diye yazmıştım.
Çünkü bana, çalışma arkadaşlarıma, gazetemize ve patronumuza, bu kentin değerli isimlerine öyle haksızlıklar yaptı, öyle iftira ve hakaret dolu yazılar yazdı ki artık ismini anmayacağım demiştim.

Uzun süredir de köşesinden yaptığı hezeyanları üzülerek seyrediyordum.

Ancak bugün ismini vererek yazacağım çünkü benim hakkımda başta “akçeli işlere bulaştı” olmak üzere yalanlar dolu bir yazı yazdı…

Eğer susarsam, attığı çamurlar üzerime yapışabilir, o yüzden susmayacağım ve hepsine cevap vereceğim.

Evet...

İsmet Çiğit önceki gün “Güzel günlerimiz olmuştu be dostlar” başlıklı bir yazı yazdı. Yazısında hakkımda yazdıklarına madde madde cevap vereceğim.

 

Bir- İftiracı İsmet Çiğit benim için “onu hiç sevmemiştim” demiş. Çok şükür.
Onun beni sevmesini artık hakaret kabul ederim. Ama geçmişte sevmiştim, toz kondurmamıştım, ona…
Hak etmiyormuş. Acı şekilde öğrendim. Sadece ben değil bütün kent onun nasıl biri olduğunu, meslektaşlarına ettiği hakaretler ile öğrendi.
Eğer arkası doldurulmasa ne kadar kötü ve seviyesiz yazılar yazdığını bu kent sığındığı internet sitesindeki yazılarından öğrendi.
Bu kent artık onu sevmiyor ve nasıl kötü biri olduğunu gördü. Ben de gördüm.

 

İki- Çiğit benim için “çok yer dolaştı, adı pek çok akçeli işe karıştı” diye yazmış.

Çok kurum gezdiğim doğrudur; hep istenilen adam oldum. Çalıştığım kurumlara davet alarak gittim.
Tercih edildim.
Çiğit’in de dediği gibi çalışkan ve kendini geliştiren bir gazeteci olarak hep aranılan adam oldum. Mutluyum. Ama akçeli işlere karıştı çamuruna asla kayıtsız kalamam.

İftiracı İsmet Çiğit bu sözlerini açıklamak altını doldurmak zorunda…
Nasıl akçeli işlere karışmışım, söylemek zorunda. Bekliyorum.

Gerçi, iki gıda poşetine onlarca yıl düşmanlık ettiği adama ruhunu satan Çiğit mi bana bunları söyleyecek?

Gülerim.

Ama ben size bulaştığım akçeli işleri anlatayım.

-30 yıldır bu mesleği yapıyorum. Kendime ait evim de arabam da yok. Maaşımla geçinmeye çalışıyorum. Ailemin boğazından bir tek haram lokma geçmedi, geçmeyecek.

-Mesela size bulaştığım akçeli bir işi anlatayım. Çiğit’in patron olduğu dönemde Özgür Kocaeli’den ayrılıp Demokrat Kocaeli’ye geçerken 12 yıllık kıdem tazminatımı almadım, kendisine bıraktım. Transfer ücreti karşılığında Demokrat Kocaeli Gazetesi’ne gittim.

-Mesela ortaklık yaptığı Güngör Arslan’ın yanında sorumlu yazı işleri müdürü olarak çalıştığım ve hiç ilgim olmadığı yazılar nedeniyle mahkemelerden çıkan 20-25 bin liralık cezaları kendi cebimden ödedim.

Yaptığım bir haberin karşılığında para almadığım gibi bu paraları bana teklif etmek isteyenlere de o fırsatı vermedim.
Alnımdan akan terle işimi yaptım karşılığını da kurumumdan maaş olarak aldım.
Akçeli işlere bulaşan bir kişiyi hangi kurum tercih eder, sizlere sorarım...
Sevgili okurlar, bulaştığım akçeli işler bunlardır.

 

Üç- Yazısında “Nevzat Doğan ile kavgalarının benim yüzümden olduğu” yazmış. Kesinlikle yalan. Doğan ile arası hiç kötü olmadı. Mış gibi yaptı. Bahsettiği karşılama olayını da anlatayım size; sabah Çiğit’in odasında gündem için otururken,
“Nevzat Doğan geliyor, gel birlikte karşılayalım” dedi. Aşağıya indik. El sıkıştık.
Asansörde de beraber çıktık, sohbet ettik. Bir süre sonra müsaade isteyip odadan ayrıldım.
Yok yüzüme bakmamış, yok elimi sıkmamış, hiç biri doğru değil. Bu yüzden benim için Doğan ile küstüğü koca bir palavra, yalan.
Ancak bugün bakınca görüyorum ki Nevzat Doğan benim arkamdan olumsuz bir şeyler söylemişse de onur duyarım gurur duyarım. Doğan’ın arkasından olumlu konuşan AK Partiliyi bugün parmakla ararsınız.

 

Dört- “Bize saygısızlık sevgisizlik yapmadığını, rahmetli Tanju Cılızoğlu’nun da kendisine saf olduğunu” söylediğini yazmış. Tersten başlayayım. Hastalığı ortaya çıkmadan önce son 6 ayda Tanju Abinin onun hakkındaki olumsuz sözlerini bizzat dinlemiş biriyim.
Çünkü Sinan Saral ve Tanju Cılızoğlu’nu yarı yolda ve ortada bıraktı. Ben söylemiyorum hem Çiğit kendisi yazdı hem de ona büyük umutlar bağlayan Tanju Cılızoğlu defalarca anlattı.
Şimdi Tanju abinin adını kullanmaya çalışıyor. Anısına saygısızlık yapıyor.

Bize saygısızlık sevgisizlik, kötülük yapmamış. Daha ne yapacaksın.
Dilinden zehir akıyor.
Hak etmediği halde Büyükşehir Belediye Başkanı Doç. Dr. Tahir Büyükakın’ı, patronum Recep Haldız’ı, genel yayın yönetmenim Adem Turgut’u, beni yerden yere vuruyorsun. Kadın meslektaşlarına hakaret ediyor, çocuğu yeni doğan gazeteciye bebeği üzerinden saldırıyorsun.

Korona virüs sürecinde çok sayıda gazetemiz çalışanın testleri pozitif çıktı, karantinaya alındılar. Önemli riskler atlattılar. Bu süreçte bile köşende insanlığa sığmayan ifadeler kullanarak “Özgür Kocaeli Gazetesi’nde hep iyi gazeteciler, namuslu gazeteci arkadaşlarım hastalığa yakalandı” diyecek kadar haddini aştın.
30 yıl iktidarlarla en yakın gazeteci olduğun halde şimdi kendin hariç herkese yandaş diyorsun, muhalif gazetecilik öğretmeye kalkıyorsun.
Tabi genç kalemler seni yerden yere vuruyor. Sende insanlık namına bir şey kalmamış. İçindeki tüm iğrençliği, çirkefliği ortalığa döküyorsun. Onur ve gururunu da ayaklar altına aldın.

 

Beş- Gelelim, Tahir Büyükakın hakkında yaptığın iftiraların, gerçeği çarpıttığın yazına Özgür Kocaeli’den cevap verilmesine…

Evet, buradan cevap verildi. Çünkü senin yalanlarını ortaya çıkarabilecek arşiv bu gazetede var. Sen kendi yazdıklarını yalanlayan şeyler yazarsan tarih- arşiv affetmez.
Adamın gözüne böyle sokarlar 5 yıl önce yazdıklarını. Biraz utanman varsa yazdığın o yazı için özür dilerdin.

Ama sende o cesaret o vicdan yok.

Sen artık sadece iftira atıyorsun...

Bu sana son ikazım olsun...

Tertemiz bir ailede yetişen, sahip olduğum kimliğim ve kültürümün üzerine kurduğum insanlığıma, dürüst yaşantıma, ahlaklı çalışmama bir daha laf edersen, iftira atarsan sonuçlarına çok acı bir şekilde katlanmak zorunda kalacaksın. Bu sütunlarda seni rezil rüsva ederim. Senin gibi iftira atmam. Bu kuruma yaptığın ve tanık olduğum ihanetleri yazarım.

Benden sana tavsiye olsun;
Bu kentte onurun şerefin kalmadı.
Geçmişte kalan tüm iyi yanlarını da sen kendi ellerinle gömdün.
Şimdi pişmanlık duyup “ben aslında iyi adamım” falan demeye kalkışma.
Çünkü artık kimse sana inanmıyor ve inanmayacak.
Sen kötü birisin. En iyisi mi sen evinde ailenle ömrünün kalan kısacık süresini yaşamak için geçir!