Sorun; sorun var diyenlerle çözülür

Birkaç yıl önce Dünya genelinde gerçekleştirilen,

"futbola ilgi" konulu bir araştırmada,

Türkiye üçüncü sıradaydı.

Araştırma şirketi Nielson Sports'un yayınladığı verilere göre,

Dünya'da nüfusa oranla en fazla ilgi Birleşik Arap Emirlikleri'nde.

Bu ülkede futbolu sevdiğini söyleyenlerin oranı yüzde 80.

30 ülkeyi kapsayan listede,

Tayland yüzde 78'le ikinci sırada yer alırken,

Türkiye'yle birlikte üçüncülüğü paylaşan Şili ve Portekiz'de oran yüzde 75.

Yine Çin'de oran 4 yıl içinde 27’lerden 35’e çıkarken,

ABD'de halkın yüzde 32’si ancak futbola ilgi duyduğunu belirtiyor.

Enteresandır futbolun yaratıcısı,

tüm müsabakalarını bir tek koltuk boş kalmamacasına

oynayan İngiltere'de

evet futbolu seviyorum diyenlerin sayısı yüzde 51'de kalıyor.

Listede en şaşırtıcı, beklenmeyen veri ise 5 kez Dünya Şampiyonu olan

Brezilya ile ilgili.

Araştırmaya göre ancak 13. sırada yer alabilen ülkede oran sadece yüzde 60.

Oysa 2014 Dünya Kupası öncesi kamuoyu yoklamasında yüzde 72 çıkarken,

yarı finalde Almanya'ya 7-1 yenilince,

sevgi de, tutkunluk da erozyona uğruyor ve oran düşüyor

Futbola ilgi böyle bir şey.

Çok yönden etkilenebiliyor.

Oyun kalitesi, başarı, aidiyet duyguları, yıldız oyuncular, konulan hedef,

yönetim hataları hep öne çıkarak taraftarları yönlendirir.

Bizdeki oran yüksekliği bayrak ve arma sevgisiyle seviyesini bulmuş ama futbol kalitesine bir katkı verememiştir.

Futbolu yüzde 75 oranla seven ülkemin,

örneğin FIFA Dünya Kupası ve UEFA turnuvalarında

gerilerde kalmasını sadece üzüntülerimizi ifade ederek geçiştirdik.

Yüzdesi bizden düşük Brezilya 7 kez final oynamış 5'inde Dünya şampiyonu olmuş.

Türkiye ise 1 kez 2002 de yarı final oynayabildi,

orada da takılı kaldı.

Demek ki üst finaller sadece sevmekle olacak işler değil.

İlginin ve aşkın altını doldurmak gerekiyor.

Daha iyilerini yakalayabilecek çalışmayı ne TFF ne de kulüplerimiz gerçekleştiremediler.

2 milyar dolarlık hacme sahip Türk futbolunun kendini aşabilmesini,

bugünkü yapısıyla TFF ve kulüp yöneticilerden beklemek hayaldir.

Öncelikle kulüplerimiz her birimi tıkır tıkır işleyen, şeffaf örgütsel yapılara dönüşmelidir.

Kulüpler Milli Takımın aynasıdır.

Kaynak onlar.

Lakin,

borç sarmalının pençesindeki birçok kulüp batmanın eşiğindeler.

Aşırı borçlanmaya, sorumsuzluğa dur diyecek

Kulüpler Yasası kısa sürede çıkarılmalıdır.

Devletin iradesini koyma zamanı geçmek üzere, neyi bekliyorlar anlaşılmış değil.

İşler "otur" emriyle makama getirilenlerin iradesine bırakılınca içinden çıkılmaz hale geliyor.

Kulüp başkan ve yöneticilerin yetkili oldukları dönem borçlarından sorumlu olmaları kuralı

yürürlüğe girdiği gün 36 yaşındaki oyuncuyla 2,

35'lik müzmin sakatla 3 yıllık,

Mozambik'li ile 5 yıllık sözleşme yapanlar tarihe karışacaklardır.

İşimiz bugünler için zor, ama gelecek için imkansız değil.

Üst akıl her şeyin üstesinden gelecektir.

Tüm mesele o akla yönelebilmekte.

Sorun; denk bütçe ile çözülür

Sorun; sorun olduğunu kabul etmekle çözülür.

Sorun; duygusal bağlarla buyur denmiş hocayla değil, liyakatlı hocalarla çözülür.

Sorun; futbolun olmazsa olmazı altyapıya her türlü olanağı sağlamakla çözülür.

Sorun; bir kenara itilmiş, sessizleştirilmiş sözde scout ekipleriyle değil, faal, araştırmacı idealistlerle çözülür.

Sorun; işini bilmekle ve ADAM gibi yönetmekle çözülür.

Sorun; hesap soranlara hesabını vermekle çözülür.

Sorun; sorun var DİYENLERLE çözülür.

Not; Mehmet Altıparmak hocama başarılar diliyor, bu kadroya rağmen güveniyorum.