Uçuruma bir adım daha

Geçen hafta yaşadığımız 5-1’lik yıkımdan sonra hafta başında Kocaeli Büyükşehir Belediye başkanımızın ve taraftar grubumuz Hodri Meydan temsilcilerinin moral ziyareti sonrasında kenetlenerek bekledik Bursaspor mücadelesini. Bu maç ile ayağa kalkma ve artık camianın umutlarını taze tutma müsabakasına çıktık. Başlama vuruşundan önce küme düşme mücadelesi verdiğimiz Denizlispor , Tuzlaspor ve Menemenspor’un maç skorlarını heyecanla takip ettik. Denizlispor ve Menemenspor’un kaybettikleri 3’er puandan sonra heyecanımız daha da artmıştı. Alacağımız galibiyet ile hem bir nefes hem de potanın biraz üstüne çıkacaktık. Bir puanında kötü olmadığı ve rakibimizle 5 puanlık farkın korunması adına önemli hesapları düşünmüştük taraftar olarak. Bu kadar ince hesapları yaparken yine bir hüsran ile geceyi kapattık.

KADRODA 5 DEĞİŞİKLİK

Kadromuza baktığımızda geçen haftadan Mehmet Yılmaz , Kerem , İsmet , Musa ve Mehmet Taş’ın ilk 11’de olmadığını gördük. Mehmet Altıparmak Omolo ile başlayarak herkesi çok şaşırttı. En son bir buçuk ay önce İstanbulspor maçında forma şansı bulan oyuncumuzun ne yapacağını hepimiz meraklı gözlerle bekledik. Ayrıca Mehmet Yılmaz’ın esame listesinde de olmamasını yadırgadım. Belli ki 5-1 ‘lik mağlubiyet sonrası bu tercihlerin olması Mehmet hocayı radikal kararlar almaya itti. Omolo dışında Korcan ve Berkay’da bir süredir formadan uzak kalmıştı. Bu oyuncularımızın performansını da merakla bekliyorduk.

Ama maalesef bu tercihlerde bize çok lazım olan 3 puan için yeterli olmadı.

İLK YARIDA ÇOK ŞANSLIYDIK

Maçın başlamasıyla Bursaspor’un ardı ardına kullandığı köşe vuruşları esasında gelecek golün habercisi gibiydi. Ev sahibi olmanın avantajı ve özgüveniyle maça başladılar ve 10. Dakikada golü buldular. Yediğimiz golde Korcan tıpkı ilk yarıdaki Gençlerbirliği müsabakasındaki gibi topa blokaj yapamadı ve 1-0 geriye düştük. Korcan maçın genelinde de zaten yan toplara çıkmayarak risk almadı. Hatta altı pasa düşen toplara bile çıkmayarak tüm yan topların yükünü önündeki oyunculara bıraktı. İlk yarıda gerçekten ne oynamaya çalıştığımızı ne yapmaya çalıştığımızı ben anlayamadım. Pas desen yapamadık, defans desen yapamadık, ilerde topu 10 saniye tutmayı bile beceremedik. Defanstan oyun kurmaya çalışırken bir oyuncu bile kendisini 3 metre kenara atıp top aramadı. Hal böyle oyunca silik bir ilk yarı geçirdik. Bu kadar kötü oynarken bu sefer Bursaspor kalecisinin büyük hatasıyla şansımız güldü ve Pereira ’nın ortası gol ile sonuçlandı.

YAPMA SEMİH!

İkinci yarı başladığında esasında biz biraz daha derli toplu görüntü vermeye başlamıştık. Bursaspor’a biraz önde basıp defans hattımız biraz öne çıkınca oyunda dengelenmişti esasında. Orta saha oyuncularımız biraz daha hareketli biraz daha topa hâkim görüntü veriyorlardı. Son final paslarını atamamak zaten bizim bu yıl en büyük handikabımız, bunun üstüne bide Babacar’ın hiçbir topu tutamaması ve saklayamaması pozisyon bulmamızı zorlaştırdı. Yine de bir şekilde oyunu tutmayı başarmıştık ki geri dörtlümüzün forvet oyuncusuna yakın olmaması ,ortadan boş gelen adamın takip edilmemesi neticesinde 2-1 geriye düştük. Yediğimiz golden hemen sonra Semih’in gördüğü kırmızı kart fişimizi çeken hakaret oldu açıkçası. Bu kadar önemli bir maçta böyle bir kırmızı kart gerçekten inanılmaz bir hareket. Semihin sinirlerine hakim olmaması belki bir şehrin tüm emeklerini alt üst edecek. Bunun yanında Benhur, Kolovos, Mandjieck, Pereira gibi oyuncularda etkisiz kalınca zaten maçı kazanmamız çok zordu. Bütün oyuncuların birbirleriyle uyumsuzluğu had safhada, nasıl bu kadar kopuk ve bağlantısız kaldıklarını anlamakta çok zorlanıyorum.

OMOLO TERCİHİ VE MEHMET ALTIPARMAK

Mehmet Altıparmak geldiğinden beri maç başına gol ortalamamız sadece 1 olarak görüyoruz. Başımızda çıktığı 8 maçtan toplam 9 puan çıkartarak beklenenin çok altında bir performans gösterdi Mehmet hoca. Bu 9 puanın 3 puanı da küme düşen Balıkesirspor’dan aldığımızı hatırlatırım. Hücum futbolu felsefesiyle geldiği Kocaelispor’a 1 gol ortalaması cidden düşündürücü. Hücum anlamında eksikler olduğunu haftalardır yazıyor ve söylüyoruz. Bir hücum şablonu yaratmak bu kadar zor olmamalı diye düşünüyorum. İlk geldiğinde Antalya’da kamp dönemi geçiren , milli aralardan ve ertelemeden yararlanan Mehmet Hocanın bu dokunuşları yapması gerekirdi fakat maalesef görüyoruz ki bir arpa boyu yol alamadık bu konuda. Bu maçta Mehmet Yılmaz’ı kadroya almamasını, Hele uzun bir aradan sonra Omolo tercihini cidden anlamış değilim. Haftalardır kadroda olmayan bu oyuncunun böylesi bir maçta sahaya sürülmesi inanılır gibi değil. Zaten maçta gördük ki kendisinin fizik gücü inanılmaz yetersiz ve kötüydü. Top tekniğine söyleyecek lafımız yok ama bu oyuncumuz dikine oynamayı bırakın top ayağına geldiğinde üç ya da dört kere temas edip ayağından da çıkarmıyor. Zaten çok az olan hızlı hücum şansımızı da bitiriyordu.

HEDEF MAÇLARIMIZI SIRAYLA KAYBEDİYORUZ

Düşme hattındaki en önemli maçlarımızı sırasıyla kaybetmeye devam ediyoruz. Silkelenmek için bir şehrin Belediye başkanından taraftarına, gazetecisinden yorumcusuna kadar herkes elinden geleni yapıyor. Bu saydığım kesim kalbindeki takım Kocaelispor’un maçlarına gidiyor ve destekliyor. Stadyumdan eski resim koyup esasında kalbindeki gerçek sevdiği Trabzonspor’un maçına gitmiyor Harun Kaya gibi. Hiç olmazsa okey masalarında ara taş beklemiyor sayın Başkan Engin Koyun gibi! İçimiz yanıyor ve tüm hafta etkisinde kalıyor gerçek sevdalılar. Yani demem o ki önümüzde 7 maç kaldı, hedef minimum 11 ya da 12 puan olmalı. Sonrasında kim ne yapıyorsa yapsın gerçekten umurumuzda değil. Ne yapın edin bu 7 maçtan bu puanları alın. Yoksa İzmit’te insanların yüzüne bakacak haliniz kalmayacak.