Siyasetin ticarileşmesi sorunu

Türkiye’ deki bütün siyasi partiler, siyasetin ticarileşmesi sorunuyla karşı karşıya.

Türkiye siyasetinin ticarileşme sorunu, sadece “bal tutan parmağını yalar” özdeyişine uygun olarak görmemezlikten gelinebilecek sorun değil.

Kamusal gücün, kamu kaynaklarının, kamusal alanın, ekonomik/demokratik kurumsal sürdürülebilirliğe taşınamamasıyla ilgili yapısal sorun.

Vesayet sisteminin düzenleyip, kontrol ettiği koşullara göre mücadeleler veren, kamusal gücü, kamu kaynaklarını ve kamusal alanın düzenlenmesini temsil ettikleri halkın beklentilerine göre gerçekleştirmek için alışkanlıklar biriktiren siyasi partilerimiz kendilerini dönüştürüp, demokratik kurumsal sürdürülebilirliğe taşıyamadı.

Sahip oldukları siyasi konumlarını, “herkese adalet için demokrasi” olarak tanımlanabilecek anlayışa taşıyamadıklarından, lidere ve merkeze bağlı siyasi yaklaşımlarla, kendilerinin en iyi olduğunu sergilemeye çalışan alışkanlıklarla siyaset yapıyorlar.

İktidarı, iktidara ulaşmayı, lideri ve merkez kadroları, etkin siyasi haline gelmeyi mutlaklaştırmaya yaklaştıran siyasi alışkanlıklarla, kamusal güçle, kamusal kaynaklarla ve kamusal alanların düzenlenip kullanılmasıyla ilgili uygulanabilir kararlar alınabildiği için siyaset ticarileşiyor.

Kamusal gücün iktidara göre uygulandığı, kamu kaynaklarından iktidarda olana göre yararlanılabildiği, kamusal alanların kullanımının iktidardakilerin kararlarına göre dağıtılıp, düzenlendiği siyasi alışkanlıklar sürdürüldüğü müddetçe, hepimizin sahiplenebileceği, kapsayıcı, demokratik, eşitlikçi ve çoğulcu yaklaşımlarla sürdürülebilecek, demokratik hukuk devletinin inşasının tamamlanamayacağı ve siyasetin ticarileşmesinin önlenemeyeceği belli oldu.

SİYASET DEMOKRATİK DÖNÜŞÜMÜ BAŞARMALI

Siyasi mücadeleyi, siyasete katılanları itibarsızlaştırarak veya küçümseyerek siyasetin ticarileşmesi sorununu çözemeyiz.

Siyaset en zor yapılandır ve siyasete katılanlar, sorumluluk yüklenenler halkın iradesinin temsilini, herkesin denetimine, eleştirisine açık görünürlükte yaşayarak sürdürürler.

Sorumluluk yüklenenleri, uygulanabilir kararlar alabilenleri, demokratik, denetlenebilir ve hesap verebilir kurumsal işleyişlerin dışında tutmak, tanıdıkları, bildikleri, güvendikleri veya birlikte siyaset yaptıkları tarafından sağlanmaktadır.

Diğerleri de böyle yaptı, onları destekleyenler büyük imkanlara kavuştu, bizim onlardan neyimiz eksik, başka türlü onlarla yarışamayız, biz çektik biraz da onlar çeksin vb. yaklaşımlar demokratik kurumsal dönüşümün, demokratik hukuk devletinin inşasının önündeki en büyük engeller.

Katlanılanların veya ödenen bedellerin intikamını almak eğilimleri, yanlışları ortadan kaldırmaya yetmiyor.

Çok sınırlı uygulanmasına yönelik haksızlığın giderilmesi yaklaşımları ise, kapsayıcılığı, eşitliği, demokratikliği ve çoğulculuğu etkisiz hale getirdiği için ekonomik/demokratik kurumsal sürdürülebilirliğin başarılmasını engelliyor.

ALTERNATİF İKTİDAR İHTİYACI

Alternatif iktidar ihtiyacının, mevcut siyasi alışkanlıkların yeterince kabul edilebilir bulunmamasından kaynaklandığı, en önemli etkenin ise siyasetin ticarileşmesi olduğu ortaya çıkmasına rağmen siyasi partiler bu temel sorunun aşılmasını öncelikleri haline getiremiyor.

Mevcut siyasi konumlar, siyasi etkin hale gelmeyi, sorumluluk yüklenmeyi belirlediği için siyasetin ticarileşmesi sorunuyla yüzleşmek başarılamıyor.

Kamu gücünün, kamusal kaynakların, kamusal alanların, herkes için eşit, kapsayıcı, demokratik ve çoğulcu anlayışlarla ekonomik/demokratik kurumsal sürdürülebilirliğe taşınması ihtiyacı karşılanamıyor.

Türkiye’nin yapısal sorunlarını çözebilmekle ilgili en kapsamlı iradeyi temsil eden ana akım siyasetler, beklentileri karşılayamadıkları için kendilerinden ayrılmaları durdurup, önleyemediler.

Kurulan yeni partiler ise eski alışkanlıklarıyla, ana akım siyasetlerin eksikleri ve yanlışları üzerinden siyaset yaptıklarından, ayrıldıkları siyasetlerin demokratik kurumsal sürdürülebilirliğe taşınamamasıyla ve siyasetin ticarileşmesinin önlenememesiyle yüzleşemiyor.

Siyasetin ticarileşmesinin önlenememesi, siyasi partilerin kendi anlayışlarına ve önceliklerine göre siyaset yapmak ve iktidara gelmek alışkanlıklarının tekrarına neden olduğundan, halkın sorunları çözülemiyor, ihtiyaç ve beklentileri yeterince karşılanamıyor.